Johannes Hoesflot Klaebo będzie miał okazję powalczyć o medale przed własną publicznością.

Piąty raz w Norwegii i drugi raz w Trondheim odbędą się Mistrzostwa Świata w narciarstwie klasycznym, co w mediach społecznościowych skomentowano stwierdzeniem „skiing is comin’ home” (co oznacza, że narciarstwo wraca do domu). Decyzja FIS była jednogłośna, ale inaczej być raczej nie mogło, bo Norwegowie byli jedynymi kandydatami.

W Trondheim, położonym około 500 km na północ od stolicy kraju Wikingów, mistrzostwa poprzednio odbyły się w 1997 r. To była era Bjoerna Daehliego, który na pięć możliwych krążków zdobył… pięć, choć tylko trzy z najcenniejszego kruszcu (w biegu na 10 km, biegu łączonym oraz w sztafecie). Jego wielkimi rywalami byli wówczas Rosjanin Aleksiej Prokurorow (wygrał na 30 km, zdobył też srebro i brąż) oraz Fin Mika Mylyllae, który sięgnął po złoto na 50 km (oraz zdobył dwa srebrne i jeden brązowy medal).

Tak, jak wśród mężczyzn złota kolekcjonował Daehlie, tak wśród kobiet absolutną dominatorką była Jelena Wialbe, która sięgnęła po… 5 (!) złotych medali. Po piętach deptała jej wówczas Włoszka Stefania Belmondo, która w biegach indywidualnych cztery razy zajęła drugie miejsce. Norweżki musiały się zadowolić srebrem w sztafecie i brązowym medalem Marit Mikkelsplass na 30 km.

Nie obyło się bez skandali dopingowych, bo trzy dni po biegu na 5 km zdyskwalifikowano Rosjankę Ljubow Jegorową.

Jak poszło Polakom?

Indywidualnie najlepiej wypadła Dorota Kwaśny, która w biegu na 15 km techniką dowolną była 27. Oprócz niej na mistrzostwach wystąpiły także Bernadetta Piotrowska, Małgorzata Ruchała i Katarzyna Gębala. W sztafecie były trzynaste.

W tej samej konkurencji mężczyźni zajęli 17 miejsce, a w składzie byli Janusz Krężelok, Marcin Roszkowski, Ryszard Łabaj i Krzysztof Wańczyk.

W 2021 r. mistrzostwa świata mają się odbyć w niemieckim Oberstdorfie, a w 2023 r. w słoweńskiej Planicy.

Kamil Zatoński